सबै इसाइ एक जुट हौ ।

म धेरै बर्ष सम्म अन्धभक्त बिस्वासी थिये,
पबित्र आत्मा नमान्ने त इसाइ होइन भन्ने शिक्षा लिये,
यसरी मण्डलिमा एकाग्र भये अन्य मण्डलि सग सम्पर्क थियेन,
हामी मात्र असल अरु त कमसल भन्ने भावनाले मित्रता बड्न दियेन,

बास्तबमा मानिसको दिमागमा जे रोपिन्छ त्यही सहि लाग्दो रैछ ,
बिस्वासी असल र खराब हुन, अगुवाको ठूलो हात हुदो रैछ ,
यसरी धेरै बर्ष बिते आफ्नो अहकार र घमण्ड भित्र ,
जब मैले येशुको प्रेमको शिक्षा पाय, था पाये म रैछु रनभुल भित्र ।
बुझदै गये कोहि क्याथोलिक,प्रोटेस्ट अर्थोडोक्स ,मेथोडिस्ट एक पछि थरीथरी
एकले अर्कोलाइ दोस्याउने मानिशरु देखे, व्यबहार देखे परिपरी,
मैले सोचे घर पो अलग हो त पिता एउटै हो यहि कुराले झस्कायो घरिघरि ।
अन्य भासा बोले पनि, अगमबाडि, दर्सन देख्नेले नदेख्नेलाइ फरक देख्ने किन?
येशुलाइ नै बिस्वास गर्ने मानिसलाई अर्को सम्प्रदाय जस्तो व्यबहार गर्ने किन ?
मेरा प्रियजन इसाइ परिवार एकले अर्कालाइ उच निच देख्ने कहिले सम्म ?
येशुको शिक्षा पायेर पनि इसाइहरु नै रिसारिस गर्ने कहिले सम्म ?
निल्नु न ओकल्नु मन तातो पानी जस्तै इसाइ भै राख्ने कहिले सम्म ?
अब त बद्लिनु पर्छ हिजो जे थियौ किनकी परमेस्वरको चोखो प्रेम पायेका छौ ।
अगम्बक्ताका सबै ब्यब्स्था प्रेममा सिद्द हुन्छ भन्ने दिब्यबचचन पायेका छौ ।
मण्डली मण्डलीमा मतभेद देख्ने आत्माहरु
येशुको नाउमा तोडिनु पर्छ ,
येशुमाथी बिस्वास गर्ने एक एक मानिशहरु
एउटै मनको भयेर जोडिनु पर्छ,
उहाको राज्य ल्याउनलाइ,बिगत्लाइ छोडेर
एकताको लागि पाइला मोडिनु पर्छ ।