समय नजिक छ

कबिता
समय नजिक छ

समय नजिक छ, येशुको आगमन नजिक छ
स्वर्ग र पृथिबी काम्ने समय नजिक छ
सारा मानिस जातिमा न्यायको दिनहरु
इनाम र दन्ड पाउने समय अब नजिक छ
बोल्ने जाती चुप लाग्नेछ, न नबोल्ने चिज बोल्ने छ
यी ढुङ्गा बोल्नेछ,यी माटो बोल्ने छ
हाम्रा काम हरुका साक्षी यहि ढुङ्गा माटो हुनेछ
अद्यारो र एकान्तामा गरेका कामहरु देखिनेछ ।
राजा महाराजाले गरेका कर्तुतहरु ,
देश देसका घिनलाग्दा कामहरु देखिनेछ
बोल्ने जाती मानिस मर्न र मार्न दग्छ्न
तर यो ब्रह्माण्ड ,यो खोला,नाला जमिन मर्ने छैन,
उ जिउदो छ,चली रहेको छ, देखि रहेको छ
कसैले नदेखेको ठाउमा अनैतिक काम गर्ने हरु
अब ज्योतिमा थोपा थोपा दाग पनि देखिनेछ ,
महल र झुपडीमा गरिने राम्रा र नराम्रा काम
बेस्या आईमाई ,ब्याबिचारी पुरुष
हजारौ सग रात बिताइने महिला र पुरुष,
छ्मा दिन र लिन नसक्ने महिला र पुरुष,
पाप स्विकार गर्न नसक्ने राजा होस या प्रजा
लोभी,कपटी,चोर,डाका , गुन्डा
अङ्ग कटाई गर्ने हरु,काटमार गर्नेहरु
तिमिहरुले गरेको कामाको फल आउने बेला भयेकोछ
जस्को निम्ति नरक तयार भयेको छ,
आकासमा बिलाये पनि जमिनमा भासियेपनी
धनी गरिब जो भये पनि
परमप्रभुको क्रोध दन्किने बेला भयेको छ
तर
यी सब हुनु अगाबै समय थोरै छ,
जस्ले आफ्ना पाप स्विकार गर्छ
येशुलाई स्विकार गर्छ
उस्को निम्ति स्वर्ग तयार छ
सन्सारका सुन्दर देस र महलहरु भन्दा
लाखौ गुणा धेरै सुन्दर तिम्रो र मेरो निम्ति
स्वर्ग तयार छ,
जहाँ रुवाइ छैन, अभाब छैन दु:ख छैन
मृत्यु  छैन, कोलाहल  छैन,
त्यसैले
आउ हामी एक साथ, हाम्रा पापहरु येशु सामु स्विकार गरौ ।

प्रेम बराइली 

त्यो रात मलाइ निद्रानै लागेन

त्यो रात मलाइ निद्रानै लागेन । बिहानिको झिसमिसे समयमा उठेर कपडा लगाये । स्रावनको समय थियो,अलि अलि सिमसिमे पानी परिरहेको थियो तर पनि आज भने उनलाइ भेटेर केही कुरा भन्नू थियो । सबै कुरा जुटायेर आट गरेर उनी आउने बाटो तिर बिस्तारै मर्निङ वकको पोजिसनमा चल्दै गये ।उनी सधै त्यही बाटो भयेर क्याम्पस आउने जाने गर्थिन, त्यही भयेर म उनिलाइ भेट्न आतुर भये । भेट हुदा के भन्ने होला, म तिमिलाइ मन पराउछु कसरी भन्ने होला? म साचै माया गर्छु कसरी भन्नू होला यस्तै कुरा सोच्दै म उकालो चड्दै गये । सिमसिम पानीले मेरो शरीर भिज्दै थियो, तर मलाइ जे भये पनि आज उनी सग म बोल्न मात्र पाये हुन्छ । आट पुगेछ भने म तिमिलाइ मया गर्छु त्यो पनि भन्छु भन्दै त्यो बिहानिको शीत पन्साउदै, सल्लाघारिको बाटो हुँदै उनी आउने तेर्सो बाटो मा पुगे ।
म यसरी तयार भये मानौ म साचै मर्निङ वक गर्दा गर्दै अचानक उन्लाइ भट्ने छु । म दौडिदै धेरै पर सम्म पुगे, कोहि कसैको अनुहार देखिन ।निकै बेर यत उता दौडिये, तर कोहि पनि आयेन ,एक छिन त्यही बसे रुखको फेदमा । अब भने आसा मर्यो,त्यही भयेर म निरास भयेर फर्कनलागे ।
तर म जब अगाडि बड्दै थिये ,कुइरोले अलि अलि छेके झै कोहि आइ रहेको मैले देखे, मैले सोचे अब भने म उनिलाइ साचचै भन्छु भनेर सोच्दा सोच्दै त्यो मान्छे त मेरि उनी त होइन रहेछिन । घाँस काट्न हिडेको मान्छे  पो रहेछ । फेरि आसा नै मर्यो , म भने मुन्टो निहुरायेर घर तिर लाग्नु परो भन्दै हिडे ।

म अगाडि  बड्दै थिये ।पर बाट कोहि आये झै लाग्यो । निलो कुर्ता सुरुवाल, चिटिक्क पारेर बाटेको केस, हातमा किताब, घाटिमा सल,ओठमा मधुरो लाली,निर्दोस ती आखाहरु, सुहाउदो ती स्तनहरु सिमसिम पानीले भिजेर प्रस्ट देखिन्थ्यो, म उनिलाइ हेर्दा हेर्दै उनी मेरो छेउमा आइ पुगिन । म भने मर्निङ वक गरे झै शरीर तन्काउन थाले । जब उनी मेरो छेउमा आउने बित्तिकै मैले अन्जान हुँदै सोधे ,
आरे तिमी यो बाटो क्याम्पस जान्छौ ?
उस्ले भनिन " हो त , अनि तिमी चाहिँ कता बाट यहाँ सम्म नि? ? मैले भने " अब असोजमा  uk आर्मी भिड्न जानू छ त्यही भयेर , रनिङ गर्न लगेको, तिमी सग भेट भयो " ।
उ मुस्कुराउदै भनी ल ल  best of luck .
म सग गोजिमा चकलेट थियो त्यही चकलेट झिकेर दिये,उनी पनि खुसी हुँदै किताबमा चकलेट थापिन , र भनिन मलाइ ढिलो हुन लाग्यो म जान्छु ल भनिन,
मैले पनि भने हुन्छ, ।
उनी बिस्तारै बाइ भनेर गाइन ।
म भने पछाडी बाट उनिलाइ हेर्दै टक्क उभिरहे ।

"पहिलो भेटमा नै मन पर्यो, तर तिमी सग बोल्नै सकिन ,
मया गर्छु तिमिलाइ भनी, मनका कुरा खोल्नै सकिन ,
आउने जाने बाटो कुरि बस्थे, केवल  तिमिलाइ हेर्नलाई ,
एकहोरो माया गरि बसे, तर यो मनका कुरा भन्नै सकिन ।"

मैले भोगेको बिदेस

हजार सपना मर्छ्न, अनि हजार आसा मर्छ्न बिदेस्मा ,
उज्यालो ज्योतिमा झुम्मिने पुतली जस्तै,
हिलोमा फुल्ने कमल फुल जस्तै,
सुन्दा राम्रो तर बस्तबिकता अर्कै हुन्छ बिदेस्मा ,
सुन्दर सपना,खुसी परिवार बनाउने सपनाहरु
अनि बिहान बेलुका सुन्दर जिवनको खोजिमा भौतारिदा भौतारिदै बित्छ जीवन बिदेसमा
भोक,तिर्खा,निद्रा नभनी सपनाहरु सिउदा सिउदै बित्छ जीवन बिदेसमा
न चाडबाड,न त खुसियाली
रहरहरु फुल्ने आसामा बित्छ जीवन बिदेसमा
पैसा पैसा भन्दा भन्दै उमेर बित्छ बिदेस्मा ,
न त रोयेको कसैले देख्छ, न समस्याहरु
खुसी खोज्दा खोज्दै बित्छ जीवन बिदेसमा,
गाउँ घरको याद मन भरी राख्दै,
घर जाने दिन गन्दा गन्दै बित्छ जीवन बिदेसमा,
कहिले भोको पेट ,कहिले बासी खाना सग
परिवारको खुसी किन्दा किन्दै बित्छ जीवन बिदेससमा,
न सोचो जस्तो काम, न त खोजे जस्तो पैसा
अरुको गुलाम बन्दा बन्दै बित्छ जीवन बिदेस्मा ।
अफैले अफैलाई  बेच्दै, सुन्दर भबिस्य किन्दा किन्दै
बित्छ जीवन बिदेसमा

love you more

पहिलो भेटमा नै मन पर्यो, तर तिमी सग बिल्नै सकिन ,
मया गर्छु तिमिलाइ भनी, मनका कुरा खोल्नै सकिन ,
आउने जाने बाटो कुरि बस्थे, केवल तिमिलाइ हेर्नलाई ,
एकहोरो माया गरि बसे, तर यो मनका कुरा भन्नै सकिन ।

love you

तिमी कहाँ म कहाँ ,परिस्थितिले टाढा बानायो
यादहरुले रात बित्छ ,चोखो मायाले सारै रुवयो ,
मलाइ मात्र यस्तो हो कि, अरुलाइ नि हुन्छ,
सगै बस्ने मिठो रहरहरु,समयले एक्लो बनायो ।

Sayari for Nepali beautiful culture

जब सम्म म सग पैसा थियो ,तब सम्म मेरो राजा भन्यौ ,
तिमिले सबै लुट्यौ , रित्तो भये म,मयाको बदला फुटपातमा गन्यौ ,
तिमी सगै जिउने मर्ने सपना थियो ,आधी बाटोमा एक्लै छोड्यौ 
त्यसैले म एक्लै जिउन सिक्दै छु,दुनिया सामु पागल प्रेमी बनायौ ।

येशुमा नया जिवन

म एक्लै भौतारिदै हिड्ने त्यो अबस्था हिजो जस्तो लाग्छ,जब जागिर,काम नपायेर  उदेस्य बिहिन मानिस जस्तै भये, गोजिमा ५ रुपैया पनि हुन छोडेर,अनि भन्थे खोइ त तैले पढ्न जनेको उपलब्धी ? म निस्ब्द हुन्थे , देख्थे अरुले लगायेका सुन्दर र महगा लुगाहरु,देख्थे सबै कामम सफल भयेका हरु, म भने यता जान्थे उता जान्थे, एकान्तमा धेरै रुन्थे, हेर्थे वरिपरि कतै बाटो छैन जस्तो लाग्थ्यो , मन्दिर्मा गयेर धेरै पटक  घण्टी  बजाये, तर पनि सान्ती आनन्द कति पनि पाइन ,जिबनले आधार नपाउदा कयौं पटक रोयेको तितो अनुभव हिजो जस्तो लग्छ । देउरली पाखा, बरपिपललाइ देउता मानेर पुजा गरेको त्यो अन्धो बिस्वास, म कहिले हर्दिन भन्थे तर धेरै पटक हारे, खोज्दै गये, आफैलाइ रित्यौदै गये ,,, निरासाको अन्तिम अबस्थाहरुमा पुगे,,अभाबका आखिर अबस्थामा पुगे,,####एक दिन🎇 ,एउटा मैले हारेको दिन, पर्मेस्वर ममा बिजय भयेको दिन , मेरो घमण्ड  रित्तियेको दिन, मेरो पाप, मेरो स्राप पखलियेको दिन,,,त्यो दिन मेरो निम्ति स्वर्ग खुलेको दिन,,,मेरि निम्ति जिबनको पानी स्वर्गदेखि बगि निस्की आयो,,मलाइ कुटिपिटि उहाको मनपर्दो बानाउनु भयो,,, मैले अफैलाइ चिने,मैले साचैको पर्मेस्वरलाइ चिने,मेरो मालिक लाई चिने,मेरो राजालाइ चिने, अनि मैले भने, बाबा यतिका दिन सम्म मलाइ एक्लै किन छोडनु भयो?  म  कति रोये,,कति निरासामा पुगे ,,अनि उहाले  मलाइ भन्नू भो ,, ;;; छोरा म तिमिलाइ तिम्रो आमाको गर्व अघि देखि नै चिन्छु, तर तिम्रो घमण्ड ,तिम्रो अफ्नै पापको कारण  मैले मुख छोपे, जब तिमी थाक्योउ अनि मेरो महिमा तिमिमा प्रकट गरे ,,,, त्यस पछि म मा पस्चताप को आँसु बग्न थले अनि म रमाउदै गीत गाउन थाले,,,,      🎤🎤      जब म प्रभुको भयेर जिउन थाले ,मैले निरासामा सान्ती पाये
जिबनका धेरै यात्राहरु अफ्नै इछामा हिडि रहे,मैले हार सम्झे जिबनलाइ ,जिबनलाइ,ब्यर्थै थियो जीवन मेरो प्रभु तपाइमा साहारा पाये ।
✍ प्रेम बराइली,

कबिता - खै त बुझेको ?

फेरि पनि एक पल्ट इतिहासले धिक्कार्ने छ
नेपाली जनता तिमिहरुलाइ , हिजो अस्ति सम्म खुसी लगेको थियो, देस नै उज्यालो  भयो रे,
जता ततै बिकास छायो रे ,भन्थे कुसल कुलमान आयो रे
तर खै आज त्यही उज्यालोको गुण तिर्न लाई मावोबादिलाइ हरायेछ्न ,
फेरि पनि नेपाली जनतालाइ भेडाको सग्या दिदै छ इतिहासले,
के उज्यालो देस बानाउनु गल्ती भयो र ?
के भ्रस्टाचार  रोक्नु कसुर भयो र ?
के मूल्य वृद्धि  रोक्नु दुर्भाग्य थियो र ?
के आर्थिक वृद्धि  गर्नु अभिसाप भयो र ?
के बन्द उधोग सन्चालन गर्नु पाप भयो र ?
हो यस्तै इतिहासिक गल्तिहरुले हामी बिस्वमा
बारम्बार  नेपाली भनेर हेपियेका छौ ,
धिक्कार छ काठमाडौ ,जहाबाट गरिब र गाउँको ब्यथा बुझेन
आफ्नो पार्टी स्वार्थको लागि राजनिती गर्यौ
गरिबहरुलाइ पैसामा किनि बस्यौ ,
युबाहरुलाइ खाडिमा उमेर र स्रम बेच्न  पठायौ
रहेकालाइ राजनितिमा खेलायौ
पार्टी भन्दा देस ठूलो भनेर कहिले सिकायेनौ ,
अनि यतिबेला एक थरी रमाइ रहेका छ्न होलान
अर्को थरी घोत्ली रहेका होलान ,
मावोबादी नहुदा पनि एमाले काग्रेस लाई जिताउने भये ,
गणतन्त्र  के का लागि ? लोकतन्त्र के का लागि ?
संविधान के का लागि ? चुनाब के का लागि ?

तर अझै पनि समय छ,त्यो ईतिहास बदल्न लाई ?
किन भने भाबी सन्तानले अझै नभनुन
*सतिले सरापेको देश *
जहाँ  असल गर्दा बेइजती पाइन्छ,
गुण लगाउदा रुनु पर्छ ।
आसा छ, मेरो देश  अझै पनि बिकास होस
लाखौ नेपाली बिदेसमा रुनु नपरोस ।
खै त बुझेको ?

प्रेम बराइली , साउदी अरब 

आज बाट सुरु गरियो है ।